سفر آفتاب

به کوره راه شب ای ماهتاب با من باش 

                                          درین مسیر پر از اضطراب با من باش

کنون که عزم سفر دارم از دیار غروب 

                                        به شهر نور، تو ای ماهتاب با من باش
 
چو ذرّه در تب خورشید عشق می سوزم  

                                                  بیا و در سفر آفتاب با من باش

چو ماه، نهضت نورانیم به تاریکی ست  

                                          ظفر شکوه! درین انقلاب با من باش

ز دامن فلک امشب ستاره باید چید

                                      سپهر عشق! درین انتخاب با من باش

تو ای زلال تر از چشمه های هستی بخش 

                                        درین کویر سراسر سراب، با من باش

تو ای نسیم بهشتی که عطر گل از توست

                                     مباش این همه پا در رکاب، با من باش

به شام تیره هجر و به صبح روشن وصل

                                          درین دو لحظه پر التهاب با من باش

حجاب نور، تو را می کند ز من مستور 

                                 کنون که محو توام، بی حجاب با من باش

ندیدم از سفر عشق غیر ناکامی

                                      مگر که از تو شوم کامیاب با من باش

بیا که یک نفس از عمر بی امان باقی ست 

                               دمی که محو شوم چون حباب با من باش

کنون که با نفس واپسین شود چو حباب

                                   بنای شیشه ای من خراب، با من باش

صلای مهدی موعود می رسد از چرخ 

                                  که شد دعای فرج مستجاب با من باش

نیامدی که چو "پروانه" سوختم ای دوست

                            کنون که شمع صفت گشتم آب با من باش

---

محمد علی مجاهدی (پروانه)