انتظار

بیا که دیده ام از انتظار لبریزست 
کویر سینه تفتیده ام عطش خیزست 

شکوه رویش سکر آور بهارانی 
که بی طراوت رویت بهار، پائیزست 

به باغ عاطفه عطر نگاه تو جاریست 
مشام جان ز شمیم تو عطر آمیزست 

همیشه خاطر ما آشیان یاد تو باد
که در هوای تو پرواز، خاطر انگیزست 

بخوان که نغمه تو معجز مسیحائی است
نوای گرم تو شور آور و شکر بیزست

دلم ز حلقه مویت رها نمی گردد 
که گیسوان بلند بتان دلاویزست 

ز کوچه سار دیار دلم عبور نکرد 
بغیر دوست، که این کوچه، کوی پرهیزست

بیا و بر دل آلوده ام نگاهی کن
که پیش عفو تو کوه گناه ناچیزست

---

عباس براتی پور

اولین پایگاه حکومت جهانی امام زمان (عج)

شروع حکومت جهانى حضرت مهدى (عج) چون پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله از مسجد خواهد بود.

مسجد از نگاهى خانه خداست و از نگاهى دیگر، مجلس و جایگاه پیام ‌آوران بزرگ الهى و خانه همه تقوا‌پیشگان است. ضرورت تلاش براى آبادانى و رونق این جایگاه ملکوتی تا آنجاست که یکى از رازهاى تشریح فریضه جهاد، پاسدارى از این پرستشگاه پرعظمت در برابر یورش حاکمان ستمگر است و تاریخ مسجد با تاریخ دین اسلام گره خورده‌، که از شروع بعثت بسیاری از حرکت‌ها و فعالیت‌ها از مسجد صورت گرفته ‌است.

مسجد پایگاه وحدت

مسجد پایگاه عبادت و یاد خداوند متعال و پایگاه جهاد فکرى و تعلیم و تعلم معارف اسلامى و نمایش روح وحدت و یکپارچگى به دشمنان اسلام است. مسجد به عنوان پایگاه عبادت و یاد خداوند متعال و به عنوان پایگاه جهاد فکرى و تعلیم و تعلم معارف اسلامى و همچنین بعنوان پایگاه تجمع نیروهاى رزمنده و اعزام آنان به جبهه و جهاد و مرکز وحدت مسلمان و نمایش روح وحدت و یکپارچگى به دشمنان اسلام مورد استفاده قرار گرفته‌ است.

معنای مسجد

مسجد واژه‌اى عربى از ماده "سجد" است که اسم مکان به معنای محل سجده است زیرا سجده فرد کاملترین مصداق عبادت به شمار می‌رود و نهایت خضوع در برابر خالق هستى است. مسجد خانه دوم هر مسلمان است و تعلق به معبود دارد و خانه خداست، محل پرستش، نیایش و ارتباط با خالق یکتا، غنى و فقیر در آن یکسان است.
اهمیت مسجد بر کسى پوشیده نیست و مانند کعبه، حرم الله است و جنگ در آن حرام و احترامش بر همگان لازم است، مسلمانان نیز بیشتر از هر چیز و هر جاى دیگر به عمران و آبادانى و توسعه مسجد اهتمام می‌ورزند و به شکوه و عظمت آن می‌اندیشند که وجود مساجد مستحکم و باشکوه در سرزمین‌هاى اسلامى دلیل بر این مطلب است. بعد از انقلاب اسلامى مساجد اهمیت بیشترى یافتند و فعالیت‌هاى سیاسی، اجتماعى به خصوص نظامى در مسجد شکل گرفت و مردم از مسجد نهضت را شروع کردند و از آنجا انقلاب به ثمر رسید.

ظهور امام زمان (عج)

ظهور یعنى ظاهر شدن امام زمان (عج) از پس پرده غیبت تا جهان را پر از عدل و داد کند، چنانچه از ظلم و جور پر شده‌است. آنچه که حایز اهمیت است، اهداف و اعمال آن وجود مقدس در دوران ظهور است. در عصر ظهور چون فتنه‌ها زیاد می‌شود، بسیاری از مکان‌ها در اثر این فتنه‌ها و فسادها، آلوده می‌شوند و کمتر مکان سالم در دنیا پیدا می‌شود که محیط سالم داشته باشد.

مسجد محلی برای شناخت خدا

از طریق مسجد می‌شود راه‌هاى اطاعت خدا را شناخت و با زندگى رسول خدا و ائمه اطهار علیهم السلام آشنا شد تا انسان زندگى خود را رنگ و بوى اهل بیت بدهد و مؤمن مخلص به کسی می‌گویند که کارهایش براى جلب رضایت خدا باشد و از خدا و رسولش و جانشینان بر حق ایشان اطاعت کرده باشد، رفتن به مسجد انسان را به این مقام راهنمایى می‌کند و در اثر مداومت رفتن به مسجد انسان به درجه عالى اخلاص و ایمان می‌رسد.
محیط مسجد اثر تربیتى خاصی دارد و انسان را به مقام صدیقین و شهدا می‌رساند و کسى که به این مقام برسد آن همان متقین و مخلصین هستند که این افراد در آخر‌الزمان هستند که زمینه ظهور امام زمان (عج) را فراهم و خودشان را براى جنگ با کفار دررکاب امام زمان علیه السلام آماده می‌کنند.

نیروهاى مؤمن و مخلص زمینه‌سازان ظهور

نیروهای مخلص و مؤمن وقتى زندگیشان را بر اساس دستورات قرآن و فرمایش معصومین علیهم السلام تنظیم کردند، اجامعه را در سایه خودسازى متوجه حقایق احکام متعالیه اسلام خواهند کرد و بنا به فرموده قرآن در سوره شریفه بقره آیه سوم، اولین صفت متقین ایمان به غیبت، یعنى ایمان به جهان عالم غیب که گسترده‌تر از این جهان است بوده و یکى از مصداق‌هاى غیب و زندگى، وجود مقدس امام زمان علیه السلام است که از اول با غیب گره خورده‌است و تمامى مراحل و لحظات زندگى مبارک ایشان با غیب آمیخته است تا اینکه به غیبت صغرى و غیبت کبرى می‌رسد.
اکثر مساجد به دست مبارک امام زمان علیه السلام می‌رسند چون مسجد اولاً تنها مکانى است که کاربرد آن عوض نمی‌شود و فقط براى عبادت خداوند ساخته شده است و همیشه هم در این راستا مورد استفاده قرار می‌گیرد و ثانیاً کارهایى که براى تقریب به خدا و از روى اخلاص صورت گیرد باقى خواهند ماند و آثارى که با اخلاص ساخته شود و بنا نهاده شود ماندگار هستند و به دست مبارک صاحب‌الامر در این دنیا خواهند رسید.

رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌فرماید:

«من بنى‌لله مسجداً لا یرید به ریاء و لا سمعة بنى الله له بیتاً فى الجنة؛ هر کسی براى خدا مسجدى را بسازد و آن را براى ریا و خودنمایى به کار نبرد خداى تعالى در بهشت خانه‌ای براى او بنا می‌کند» بناى مسجد ثواب خانه بهشت دارد که از روى اخلاص ساخته شود پس مساجدى که از روى اخلاص بنا شده‌اند به دست ایشان خواهد رسید و امام زمان (عج) آن مساجد را آباد خواهند کرد تا مردم از آن مساجد برای عبادت خدا و رسیدگى به امور دینى و دنیایى استفاده ‌کنند.

ارتباط مسجد با حکومت اسلامى

مسجد به عنوان یک نهاد سیاسى پر تحرک در جامعه اسلامى مطرح است در شروع حکومت سیاسى دین اسلام و ابقاء آن حکومت اسلامى مسجد نقش مهمى ایفا کرده‌است و بسیاری از مسایل مهم سیاسى با مساجد آمیخته است.

شروع حکومت اسلامى و اداره آن از مسجد

وقتى سیره و زندگى پیامبر اسلام را بررسى می‌کنیم در سال‌هاى آغازین دعوت به اسلام از مسجدالحرام به عنوان یک سنگر تبلیغى و ارتباطى در راستاى پیشبرد رسالت خود استفاده می‌کرد با اینکه قریش و کفار بر ایشان سخت می‌گرفتند اما هر وقت فرصت می‌یافتند در مسجدالحرام مذاکراتى را با برخى از هیئت‌ها انجام می‌دادند. بعد از هجرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و با ورود ایشان به مدینه بى‌درنگ مسجدالنبى بنا شد و قلب فعالیت‌های تبلیغى و فرهنگى و اجتماعى و سیاسى مسلمانان شد و این نهاد مقدس در حقیقت براى حیات سیاسی و اجتماعى و پیدایش تشکل سالمى در جامعه آن روز همچون قلبى تپنده بود، قضاوت و رسیدگى به دعاوى توسط پیامبر اسلام در مسجد صورت می‌گرفت و مذاکرات و گفت و گوهای سیاسى حضرت با افراد و هیئت‌هاى اعزامى از قبایل و طوایف گوناگون در مسجد انجام می‌گرفت و پیمان بیعت با تازه مسلمانان در مسجد منعقد می‌شد.

مسجد و ظهور امام زمان (عج)

شروع و ادامه حکومت اسلامى در زمان رسول خدا از مسجد بوده است و همچنین وصى بر حقش، حضرت على علیه السلام در مسجد حکومت را تشکیل داد و اداره حکومت هم از مسجد بوده، در این راستا معلوم است که شروع حکومت جهانى حضرت مهدى علیه السلام از مسجد خواهد بود و بعضى روایات مؤید آن است که حضرت حجت (عج) در آغاز کار با اندکى از یاران ظهور می‌کند و از مسجدالحرام ظهورش شروع می‌شود.

امام باقر علیه السلام فرمودند:
«همانا قائم ما از راه کوه ذى طوبى با 313 مرد به عدد رزمندگان جنگ بدر می‌آید تا اینکه به حجر‌الاسود تکیه داده و پرچم پیامبر (ص) را می‌افرازد.» بنابراین روایت شروع نهضت جهانى حضرت مهدى علیه السلام از مسجدالحرام است و از آنجا به دنیا پیام خواهد داد و ندای ملکوتى انا المهدى را به گوش جهانیان رسانده و برای فتح جهان از مسجد شروع خواهد کرد.

مسجد در عصر ظهور
با توجه به افکار شیطانى که در آخرالزمان شیوع پیدا می‌کند و در اثر تهاجم فرهنگى برخی از مردم به فساد و انحراف کشیده می‌شوند و موجب نزول بلاها و گرفتاری‌ها و مشکلاتى در جامعه می‌شود اما بنا به فرمایش رسول اکرم صلی الله علیه وآله اهل مسجد در امانند، ایشان می‌فرمایند:

«اذا نزلت الافات عوفى اهل المسجد؛ هنگامى که مشکلات و بلاها (براى اهل زمین) نازل می‌شود اهل مساجد درامانند.» با توجه به این حدیث اهل مسجد از انحرافات در امان هستند و افکار شیطانى در آنها اثر نخواهد کرد و تهاجم فرهنگى را پاسخ داده و خودشان را نجات می‌دهند و از فساد و انحرافات در امان می‌مانند و به خاطر همین دچار بلاها و گرفتاری‌ها و مشکلاتی که در آخرالزمان پیش می‌آید نمی‌شوند.

جهاد اکبر در عصر ظهور
مبارزه با نفس جهاد اکبر است در آخرالزمان مؤمنین باید شب و روز در جهاد اکبر باشند تا از انحرافات و تهاجمات فرهنگى در امان بمانند، این جهاد با رفتن به مسجد انجام می‌گیرد. رسول خدا صلی الله علیه وآله می‌فرماید:

«الغدو و الدواج الى المساجد من الجهاد فى سبیل الله؛ شب و روز به سوی مسجد شتافتن از اقسام جهاد کردن در راه خداست.» دو نوع جهاد وجود دارد که جهاد اصغر همان جنگ با کفار و دشمنان خارجى است و جهاد اکبر، جهاد و مبارزه با نفس اماره است و چون در آخرالزمان انواع هجمه‌های شیطانى براى فریب انسان و انواع خواهش‌های نفسانى در جامعه رواج پیدا می‌کند باید جهاد اکبر انجام دهد، بنابر روایت براى این جهاد بهترین جا و وسیله مسجد است که انسان در این زمان با رفتن به مسجد از این هجمه‌ها و فریب‌هاى شیطانى و خواهش‌هاى نفسانى ایمن می‌ماند.

---

 خبرگزاری شبستان، بااندکی تصرف

مولای من !

مولای من!
            بی‌آمدنت
     هر کار ناتمام است
که زمین در عطش عدالت می‌سوزد
                                    و آسمان را
                غمباد چرکینی است
                              که جز به گریه نخواهد مرد
                آه که بی تو
             بر زمین خدا چه‌ها رفت
ـ و بر ما ـ
                                           بی تو ابرهای سترون
          دل را در حسرت شکفتن
                                          در حسرت سبز ماندن
                   به گریه نشاندند
          بی تو دریا را
به جرم خروش
                     تازیانه زدند
             و کوه را
                 به گناه ایستادن
به گلوله بستند
        بی‌ تو قناری‌های عاشق را
بر نطعی خارینه
                      سر بریدند
                                   بی تو صحرا صحرا شقایق را
                     در نفس سمومی زهرناک
         خاکستر کردند
                  بی‌ تو زمین به کسالت تن داد
        و آسمان به اسارت رخوت
اما دل‌های ما
        هیچ‌گاه تسلیم کسالت نشد
                                             و دست‌هایمان
                 تا قلّه‌ای بر پیشانی آسمان
          بالا رفت
و دعای فرج خواندیم
                            و نماز را
       با شمشیر، قامت بستیم
بی تو... 
  بی تو...

---

میرهاشم میری

امکان دیدار ...

امکان شرفیابی به خدمت حضرت امام عصر علیه‌السلام در غیبت کبری

پرسش:

نموده‌اند که با سندهای معتبر، در کتابهای مشهور ثبت و ضبط است. با اینکه در نامه حضرت به علی بن محمد سمری نایب چهارم از «نواب اربعه» در عصر غیبت صغری، اعلام شده است که:
«غیبت کامل آغاز شده و هر کس پیش از «خروج سفیانی» و «صیحه آسمانی» ادعای مشاهده نماید، کذّاب و مفتری است».

بنا بر این چون آن حکایات به هیچ وجه قابل خدشه نیست، این توقیع را چگونه باید تفسیر کرد؟

پاسخ:

این توقیع، اعلام پایان یافتن «غیبت صغری» و شروع «غیبت کبری» است در آن به جناب «علی بن محمد سمری» امر شده است که به احدی وصیت ننماید که بعد از او قائم مقام او و نایب خاص باشد و نیز اعلام صریح بطلان ادعای افرادی است که در غیبت کبری، ادعای نیابت و سفارت خاصه و وساطت بین امام و مردم می‌نمایند.
بنابر این، چنانکه بعضی بزرگان هم فرموده‌اند، ممکن است مراد از اینکه «مدّعی مشاهده» کذاب و مفتری خوانده شده است، کسانی باشند که ادعای نیابت کنند و بخواهند با دعوی مشاهده و شرفیابی، خود را واسطه بین امام و مردم معرفی نمایند; و همین حکایات و وقوع تشرف اشخاص به خدمت آن حضرت هم، قرینه و دلیل است براینکه در این توقیع، نفی مطلق مشاهده و شرفیابی مراد نیست، بلکه مقصود نفی ادعائی است که دلیل بر تعیین شخص خاصی به نیابت باشد.
ممکن است مراد از نامه مذکور نفی ادعای اختیاری بودن مشاهده و ارتباط باشد؛ یعنی اگر کسی مشاهده و ارتباط را به اختیار خود ادعا کند، به این صورت که هر وقت بخواهد خدمت امام علیه‌السلام شرفیاب می‌شود یا ارتباط پیدا می‌کند، کذّاب و مُفتری است و این ادعا از احدی در غیبت کبری پذیرفته نیست، یا اینکه چنین کسی که این سمت را به راستی داشته باشد، پیدا نخواهد شد و اگر هم کسی آن را دارا باشد، از دیگران مکتوم می‌دارد و به کسی اظهار و افشا نمی‌نماید.
بنابر این، هم شرفیابی اشخاص به حضور آن حضرت ثابت است و هم کذب و بطلان ادعای کسانی که در غیبت کبری ادعای سفارت و نیابت خاصّه و وساطت بین آن حضرت و مردم را می‌نمایند، معلوم است.

---

پایگاه اطلاع رسانی حضرت آیت‌الله صافی گلپایگانی

ابراز دوستى به حضرت مهدى علیه السلام وظیفه‏اى در عصر غیبت

«ابراز ارادت‏» به ساحت قدسى حضرت مهدى علیه‏السلام، از مهمترین وظایفى است که منتظران آن امام عزیز در عصرغیبت دارند. این مهم مفهومى است که مى‏تواند مصادیق مختلفى داشته باشد مانند دادن صدقه به قصد سلامتى آن امام همام، هدیه کردن ثواب اعمال واجب یا مستحب به آن حضرت و مواردى از این قبیل.

تردیدى نیست که این ابراز ارادت، گذرگاهى جهت ازدیاد معرفت و محبت نسبت‏ به آن عزیز غایب از نظر است و معرفت و محبت، معبرى است تا به آن امام بزرگوار تقرب بیشترى حاصل کنیم . این نوشتار را به دو مصداق موضوع یاد شده اختصاص داده‏ایم:

اول:

دادن صدقه به قصد سلامتى امام عصرعلیه‏السلام، از جمله تکالیفى است که منتظران آن امام بزرگوار در عصرغیبت ‏بر عهده دارند. بدون شک آن حضرت بى‏نیاز از آن است که منتظران، براى سلامتى‏اش صدقه بدهند، ولى همان طور که گفته شد، ابراز ارادت به آن بزرگوار و اعلام تبعیت از آن حضرت نشانه‏ها و علائمى دارد که از آن جمله مى‏توان علاقه به سلامتى حضرتش را عنوان نمود. و این کار- همان طور که در زندگى شخصى خودمان با دادن صدقه تامین مى‏شود – نسبت ‏به آن امام بزرگوار هم سارى و جارى است. مضافاً این که بنا به روایتى از رسول مکرم اسلام؛ هیچ بنده‏اى ایمان نیاورد مگر آن که من نزد او از خودش محبوبتر باشم، و خاندانم از خاندانش نزد او محبوبتر باشند و عترت من نزد او از عترت خودش محبوبتر باشند و ذات من از ذات خودش نزد او محبوبتر باشد. (1)با این حساب، اگر براى سلامتى خود، یا خانواده خودمان صدقه مى‏دهیم، این کار براى کسى که از ما و خاندانمان عزیزتر است اولى مى‏باشد؛ و چه کسى در این خصوص عزیزتر و شایسته ‏تر از حضرت مهدى علیه‏السلام؟ بر همین اساس است که مرحوم «سید بن طاووس‏» به فرزندش چنین سفارش مى‏کند:
«... پس در پیروى و وفادارى ... نسبت ‏به آن حضرت به گونه‏اى باش که خداوند و رسول او و پدران آن حضرت و خود او از تو مى‏خواهند و حوائج آن بزرگوار را بر خواسته‏هاى خود مقدم بدار؛ آن هنگام که نمازهاى حاجت را به جاى مى‏آورى، صدقه دادن از سوى آن جناب را پیش از صدقه دادن از سوى خودت و عزیزانت قرار بده ...» (2)
چه نیکوست منتظران امام عصرعلیه‏السلام، روزانه به قصد سلامتى آن امام همام مبلغى به نیازمندان صدقه بدهند.
بدیهى است آن حضرت را به این صدقات نیازى نیست، ولى همان طور که گفته شد این کار ابراز ارادت به ساحت قدسى آن امام شریف و گذرگاهى است تا کسب محبت و تقرب به آن بزرگوار حاصل آید. مضافاً این که برحسب روایات متعدد، اعمال ما هر از چند گاه خدمت‏ حضرتش عرضه مى‏شود و چون آن بزرگوار، این مقدار وفادارى را از ناحیه منتظرانش مشاهده کنند، خرسند مى‏گردند و کدام توفیق براى منتظران از این بالاتر که لبخند رضایت و خرسندى بر لبان امام خود - که جان عالمیان فدایش باد - بنشانند؟ و اگر ما عملا خواستار سلامتى حضرتش باشیم و در این راه از بذل مال دریغ نکنیم، آیا آن منبع فیض، سلامتى ما را از خداوند نخواهد خواست؟

دوم:

هدیه دادن ثواب اعمال مستحب به آن امام شریف از دیگر مصادیق ابراز ارادت به آن حضرت است. در زندگى روزمره هدیه و چشم ‏روشنى گذرگاهى براى اعلام دوستى و نیز رفع کدورتها است. روایات فراوانى از پیامبراکرم صلى‏الله علیه ‏و آله، در این خصوص وارد شده است. به دو روایت‏ بسنده مى‏کنیم:- به یکدیگر هدیه بدهید تا رشته محبتتان استوار شود؛ زیرا هدیه محبت را بیفزاید و کینه و کدورت را از میان ببرد. (3)

همچنین آن بزرگوار فرمود:
- هیچ کس نباید هدیه برادرش را رد کند، اگر توانست آن را عوض دهد. (4)
هدیه کردن ثواب و پاداش اعمال پسندیده به امام عصرعلیه‏السلام، از زیباترین و مستقیم ‏ترین راه هایى است که بیانگر ابراز محبت و وفادارى به آن حضرت است و همان طور که در بحث صدقه به قصد سلامتى آن امام همام گفته شد؛ آن بزرگوار را به این هدایا نیازى نیست، بلکه ما به ابراز مودت و دوستى نسبت ‏به آن حضرت نیازمندیم و براى رسیدن به این مطلوب، کدام راه مستقیم‏تر از هدیه کردن پاداش اعمال نیکو به آن امام عزیز؟
مرحوم «صدرالاسلام همدانى‏» در کتاب «تکالیف الانام فى غیبة الامام‏» یا «پیوند معنوى با ساحت قدس مهدوى‏» مى‏نویسد:
از جمله تکالیف بندگان در عصر غیبت امام عصرعلیه‏السلام، هدیه کردن ثواب طاعات و عبادات اعم از واجب و مستحب به آن حضرت و پدران بزرگوار ایشان است؛ زیرا این کار باعث قبولى عبادات و ازدیاد طاعات زیاد بنده خواهد شد.

و در ادامه و به نقل از « سید بن طاووس‏» روایتى را چنین مى‏آورد:
کسى که ثواب نماز خود را - چه واجب و چه مستحب - براى رسول خدا صلى‏الله علیه ‏و آله، امیرمؤمنان و اوصیاى گرامى او قرار بدهد، خداوند ثواب نمازش را چند برابر مى‏کند ... و پیش از جدا شدن روح از بدنش به او مى‏گویند: اى فلان! دلت ‏خوش و چشمت روشن باد بدانچه خداوند متعال براى تو مهیا کرده است ... .(5)

هدیه کردن پاداش اعمال به امام عصرعلیه‏السلام، منحصر به ثواب نماز نیست، ثواب و پاداش هر گونه اعمال خیر را مى‏توان مشمول این نکته قرار داد. چنان که مرحوم «سید محمد تقى موسوى اصفهانى‏»، قرائت قرآن و غیره را مشمول این نکته دانسته است. (6)همچنین مرحوم طبرسى در«النجم الثاقب‏» حج کردن به نیابت از سوى آن حضرت را عنوان نموده و این کار را از قدیم در میان شیعیان امرى مرسوم دانسته است. (7)
هدیه نمودن پاداش اعمال نیک به ساحت قدسى حضرت مهدى علیه‏السلام، امر پیچیده‏اى نیست و به مقدمات عریض و طویلى نیاز ندارد، همین که انسان نیت کند ثواب این عمل نیک هدیه‏اى براى امام عصرعلیه‏السلام باشد، کفایت مى‏کند. چنان که راوى از امام سؤال کرد چگونه نماز خود را هدیه کند؟ امام جواب داد: ثواب نماز خود را براى پیامبر صلى‏الله علیه ‏و آله، و یا هر کدام از ائمه علیهم‏السلام، نیت مى‏کند و پس از سلام نماز بگوید: اللهم انت السلام و منک السلام یا ذاالجلال و الاکرام، صلى الله على محمد و آل محمد.» اینها رکعاتى بود هدیه به بنده‏ات محمد بن عبدالله ... .» (8)

طبیعى است که این هدیه مى‏تواند به هر کدام از معصومین دیگر از جمله حضرت مهدى علیه‏السلام تعلق بگیرد. از اینها بگذریم هدیه دادن پاداش اعمال نیک به حضرت ولى‏عصرعلیه‏السلام، همان طور که گفته شد موجب قبولى و ازدیاد پاداش اعمال مى‏گردد و در حقیقت این کار مُهر تضمینى است‏ بر قبولى عمل به شرط برخوردارى از سایر شرایط.
چه نیکو و پسندیده است که منتظران در غیبت امام خود، به آن حضرت ارادت ورزند و با دادن صدقه به قصد سلامتى آن حضرت و نیز اهداى پاداش اعمال پسندیده - چه واجب و چه مستحب - به آن عزیز غایب از نظر اعلام محبت کنند.

..................

پى‏نوشت ها:
1 . سید محمد تقى اصفهانى، مکیال المکارم، ترجمه، ج‏2، ص‏297.
2 . همان، ص ‏288/ النجم‏الثاقب، ترجمه، ص‏773 .
3 . نهج ‏الفصاحه،حدیث 1189 .
4 . همان، حدیث 2536.
5 . صدرالاسلام همدانى، پیوند معنوى با ساحت قدس مهدوى، ص ‏225.
6 . سید محمد تقى اصفهانى، در دوران غیبت امام مهدى علیه‏السلام، چه کنیم؟ ص‏11.
7 . النجم ‏الثاقب، ترجمه، ص‏774 .
8 . مهر محبوب، سید حسین حسینى، ص‏86 .

---

سایت تبیان

تبریک میلاد امام زمان (عج)

فرا رسیدن میلاد منجی بشریت حضرت صاحب الزمان (عج) بر همه چشم انتظاران آن حضرت مبارک باد .

---

مدیر وبلاگ : وحید اسدی   -   [e-mail] 

یا قائم آل محمد - عکس

بقیة الله ؛ انسان کامل

امام خمینی(ره) در مورد وجود مقدس آقا امام زمان (عج) که انسان کامل هستند می‌فرماید:

می‏گویند: «والعصر انْ الانسانَ لفی خُسر .» "عصر"، انسان کامل است، امام زمان علیه السلام است؛ یعنی عصاره‏ همه‏ موجودات. قسم به عصاره‏ همه‏ موجودات؛ یعنی قسم به انسان کامل. (1)

"عصر"، هم محتمل است که در این زمان حضرت مهدی علیه السلام باشد یا انسان کامل باشد که مصداق بزرگش رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمه هدی علیهم السلام و در عصر ما حضرت مهدی علیه السلام است. قسم به عصاره‏ موجودات عصر، فشرده‏ موجودات، آن ‏که فشرده‏ همه‏ عوالم است. یک نسخه است، نسخه‏ تمام عالم. همه‏ عالم در این موجود، در این انسان کامل عصاره شده است و خدا به این عصاره قسم می‏خورد. (2) 

حضرت مهدی علیه السلام، ابعاد مختلفه دارد که آن ‏چه که برای بشر واقع شده است، بعض ابعاد اوست. (3) 

ماه شعبان، شب نیمه‏ شعبان دارد که تالی لیلة القدر است. ماه رمضان، مبارک است، برای این که لیلة القدر دارد. و ماه شعبان، مبارک است‏ برای این که نیمه‏ شعبان دارد.

ماه رمضان مبارک است، برای این که نزول وحی در او شده است ‏یا به عبارت دیگر؛ معنویت رسول خدا، (صلی الله علیه و آله) وحی را نازل کرده است. و ماه شعبان معظم است‏ برای این که ماه ادامه‏ همان معنویات ماه رمضان است. این ماه مبارک رمضان، جلوه‏ لیلة القدر است که تمام حقایق و معانی در او جمع است. و ماه شعبان، ماه امامان است که ادامه‏ همان است. در ماه مبارک رمضان، مقام رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به ولایت کلی الهی، بالاصالة تمام برکات را در این جهان بسط داده است و ماه شعبان، که ماه امامان است، به برکت ولایت مطلقه، به تبع رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) همان معانی را ادامه می‏دهد ... .  

همان طوری که رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به حسب واقع، حاکم بر جمیع موجودات است، حضرت مهدی علیه السلام نیز، همان طور حاکم بر جمیع موجودات است . آن، خاتم رسل است و این، خاتم ولایت. آن، خاتم ولایت کلی بالاصالة است و این، خاتم ولایت کلی به تبعیت است . (4) 
.................
پی‌نوشت‌ها:
1- صحیفه‏ نور ، ج 7، ص 225 . 
2- همان، ج 12، صص 170- 171 . 
3- همان، ج 20، ص 83 . 
4- همان، ج 20، ص 249 .

---

سایت تبیان