قصیده بزرگ انتظار

ای زمستان مرا همچون بهار

                                 روز و شب باشم تو را در انتظار

روشنی بخش تمام عالمی  

                                 یک ستاره در دل شب های تار
نقش گل داری و عطر احمدی  
                                 صاحب علم یقین احمد تبار 
هر سخن گفتی بود عین رطب  
                                 لب گشا شهد و شکر شیرین ببار
همچومرغی زاردرصحن چمن  
                                 می کنم مداحیت ای شهسوار
حسن یوسف عطر ناب نرگسی  
                                 بوی سیبی بوی گلهای بهار 
تا یه کی در انتظارت سر کنم؟  
                                 جمعه های غیبتت حالا قطار 
می شوند و می روند و نیستی  
                                 پس تو کی می آیی اینجا تک سوار؟
از برای دیدن چشم خمار  
                                 هردری رامن زدم دیوانه وار 
باز کردم جان خودرامن سه تار  
                                 تازنم آهنگ غربت زارزار 
صددریغ وصدفغان ازاین نهار  
                                 کزفراقت گشته ماراشام تار 
ازبرای لحظه ی دیدار تو  
                                 درپی ات هرجمعه راگشتم سوار 
روی ماهت باشدم اندرخیال  
                                 آرزویم رارواکن ای نگار
ای فدایت پابکن تودررکاب  
                                 جمله امت ره رویت با افتخار
یوسف کنعان بیا بیرون زچاه  
                                 چشم امت باشدت درانتظار
آتش عشقت بجان دارم بدان  
                                 سوخته این جان و گشته بی قرار 
روی چون خورشید داری ای حبیب  
                                 رخ نما تا لیل گردد چون نهار 
من ز خود بس غافلم ای سرورم  
                                 حال من دانی یقین، مشک تتار 
چهره تا کی پشت ابر ای ماه رخ  
                                 بٌرقعت ای لطف حق برزن کنار 
تکیه گاهی نیست در دنیا مرا  
                                 بی معین و بی کسم در انتظار 
گل همه عالم شود با مقدمت  
                                 گل بیا تا گل شود هم کل خار
هست در وادی هزاران بت هنوز  
                                 چون خلیلی بت شکن ای نامدار 
مهجبینم، رحمت للعالمین  
                                 ای نگارا کی رسد سر انتظار
چشم بر راه تو ام ای جان جان  
                                 تا برد نورت ز قلب من غبار
تا ببینم چهره ات رابا وقار  
                                 کفربگریزد عدالت برقرار
درره عشقت بتازم صبح وشام  
                                 تاکه شایدچشم من بیند بهار
ای قرارم از فراغت بیقرار  
                                 در غم هجرت منم چشم انتظار
این همه عاشق به شوق دیدنت  
                                 بین صدایت می‌کنند اندوهبار 
چشمه ها جوشان و غران ابرها  
                                 طاقت ما طاق شد ای استوار
زان دمی تا من نظر کردم نگار  
                                 غم به دل افتاده ام حال نزار 
هر که دیده رد پای مهوشت  
                                 عالٍمی عالم شده عالم نگار 
آرزویم دیدن روی تو است  
                                 پس رها کن تو مرا از این حصار
یوسف زهرا برون آی از حجاب  
                                 ای همه ما شیعیان را افتخار 
هجر رویت زد به جان من شرر  
                                 بهر دیدار تو هستم بیقرار 
دائما ذکرم بود عجل ظهور  
                                 تا سر آید وقت سخت انتظار 
کی اجابت می کنی این ناله ام  
                                 شیعیانت جملگی در اضطرار 
العجل ای صاحب عصر و زمان  
                                 العجل تا گل شود کل دیار 
ای امید بی کسان مهدی بیا  
                                 العجل گویم که آئی نو بهار
من خریدار سر دارم امام  
                                 حرف حق گویم چنین منصور وار 
بر در هر جا روم با یاد تو  

                                 هر شب و روزم تو را در انتظار 


تبیان